Vanochtend vroeg rondde ik een collage af. Binnenkort ga ik voor de eerste keer een werkstuk geven aan iemand die ik eerder niet kende. Een dame, met een verhaal dat mij raakt. Toch wel een momentje. Raak ik, op mijn beurt, ook bij haar de juiste snaar? Herkent zij zich in het beeld dat ik schets?
Ook deze keer zal het vredige terrein van Klooster Nieuw Sion, halverwege onze woonplaatsen, een mooie ontmoetingsplek zijn. Ik merk bij mezelf op dat afstand gaan doen van een werkstuk waaraan ik met betrokkenheid heb gewerkt iets met me doet. Het zal me raken als mijn intentie niet overkomt. Part of the deal, dat wel, maar daarom niet minder spannend. Zeker gezien het feit dat het dicht bij een kwetsbare plek in mijn leven komt.
Maar hoe dan ook, ik ben blij met deze kans en bedank degene die met mij deze reis wilde maken. Door openheid en herkenning in onze gesprekken rolde er 'als vanzelf' iets uit. Het is meer een symbolisch schilderij dan een herinneringscollage geworden. Zo loopt het soms. Dank voor je vertrouwen, opdrachtgever. Het was een genoegen!
hfelten
Comments