Over mij

In het midden van Nederland ben ik in 1967 geboren en opgegroeid. Samen met mijn man Theo verhuisde ik drie keer in steeds noordelijker richting. We zijn neergestreken in Assen. Hier genieten wij nu al ruim twintig jaar van ons huis aan de rand van de stad. Ik ben moeder van vier volwassen zonen en dochters, waarvan één getrouwd, en oma van twee kleinzoons. Een veilige omgeving bieden, waarin kinderen zelfvertrouwen ontwikkelen vind ik belangrijk. Het is een voorwaarde om tot ontplooiing te komen. Ik ben dan ook werkzaam als leerkracht op een kindcentrum.

Mijn naam is Herriët Felten.
Ik ken in mijn leven kwetsbaarheid èn genezing. In tijden van diepe depressie was creatief bezig zijn mijn reddingsboei. Van het omzetten van tekeningen van mijn kinderen in schilderij en borduurwerk tot het schilderen van een beeld van mijn gevoel in een symbolisch werk. Ik maakte me diverse technieken eigen. In de tijd dat het weer goed met mij ging ben ik schilderworkshops en -lessen gaan volgen en me gaan verdiepen in de theorie van creatieve therapie. Ik leerde veel over symboliek en ik ontdekte dat ik daar mijn ei in kwijt kon. Ondertussen las ik ook boeken over het systemisch gedachtegoed. Ik herkende veel vanuit mijn eigen beleving. Op zeker moment voelde ik de behoefte om het leven van mijn grootouders te "vangen" in iets tastbaars. Niet zomaar een foto, maar een weergave van wie ze voor mij waren en wat zij belangrijk vonden. Het werden herinneringscollages. Veel van wie ik zelf ben en wat ik leerde kwam daarin samen. En ik merkte dat ik niet alleen voorouders een plek gaf, maar ook dat ik bewuster begon te aarden. Wat zij te bieden hadden zit in de grond waarin ik wortel. Het is de kunst om de goede mineralen en de energie uit die bodem op te nemen. Ik sta nu steviger op mijn plaats en kan beter groeien en bloeien.
Het resultaat van mijn ontwikkeling is deze website waarop ik een aanbod plaats om ook met jou een herinneringscollage samen te stellen. Mijn hoogste doel daarbij is dat je een mooie emotie ervaart. Het liefst een 'touch of eternity' of ontroering, maar in ieder geval het voelen van een stukje verbondenheid met mensen die je lief waren. Zodat je steviger gaat wortelen en je eigen plek bewuster inneemt. De collage die ontstaat is ondersteunend om je eigen verhalen te zien en door te geven.