De val en de vleugels
een allegorie tussen hemel en aarde
 

Lunae daalt en daalt tot ze de bodem van de zee voelt. Dieper kan ze niet. Het water boven haar drukt zwaar. Ze buigt haar hoofd, maakt zich klein en slaat haar armen om zich heen. Stil blijft ze zitten, machteloos. Een tijd en tijden. Tot ze een vriendelijke stem hoort.

“Meisjelief, waar kom je vandaan?”

Lunae kijkt verward om. Achter haar zwemt een vrouw, wachtend op haar antwoord.

De vraag geeft haar een gevoel van lichtheid. Niet altijd was ze hier. Ze komt ergens vandaan. Ergens anders. Vandaar.

Lunae stamelt. Onsamenhangende woorden ontvallen haar. De vrouw luistert en begrijpt.

“Er is iets wat je doen moet en je weet niet wat het is.”

De woorden maken iets los bij Lunae en ze huilt, eindelijk. En eindeloos.

“Wie ben jij?”

                                                                        Een fragment uit: De val en de vleugels

 

In een tijd van depressie ontstond in mij een visualisatie die weergeeft hoe ik deze periodes beleefde. Lange tijd kreeg ik het verhaal niet helder. In schilderijen en in beelden die ik met textielverharder maakte, leek het of dezelfde figuur vanuit mijn onbewuste steeds weer kwam bovendrijven. Tot ik haar en het verhaal dat zij meedraagt scherp voor me zag en zij in woorden landde op papier.

                                                                         Herriët

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                 Foto: Theo Felten

 

"‘De val en de vleugels’ is een symbolisch verhaal over verlies, verdriet en de weg omhoog. Het gaat over prinses Lunae die een steen moet gaan zoeken in de Zee van Tijd. Eenmaal onder water is ze vergeten wat haar bestemming is. Het is pijnlijk om de weg naar boven te vinden, maar met hulp van anderen lukt dit uiteindelijk.

Het sprookjesachtige verhaal bestaat uit 13 korte hoofdstukken met bij ieder hoofdstuk een bijbehorend kunstwerk. De kunstwerken nemen de lezer mee in de diepere lagen van het verhaal.

Het verhaal laat zien dat er altijd een perspectief is: of je nu in een depressie zit, te maken hebt met ziekte of rouw, teleurgesteld bent in roeping of werk of op een andere manier ‘lijdt aan het leven’. Mensen die leven met gevoelens van somberheid of verdriet kunnen op een laagdrempelige manier zingeving vinden.

 

Het boek zal mensen aanspreken die van kunst houden. De schilderijen en het poëtische woordgebruik zijn troostend in zichzelf. Het symbolische verhaal met veel mystiek heeft meerdere lagen in zich, waardoor je telkens weer iets nieuws ontdekt. Het verhaal heeft raakvlakken met verhalen uit de bijbel. Mensen die daarmee bekend zijn zullen veel lijnen herkennen. De vorm van een symbolisch sprookje is hierbij bewust gekozen: dat is goed behapbaar voor wie in de put zit. Het verhaal is geen theorie, maar een allegorie. Dit maakt de problematiek toegankelijk."

                                                                Hannah Zandbergen, auteurscoach

    

'De val en de vleugels' wordt eind mei 2025 verwacht  

                                                              

Ik heb in mijn leven te maken gehad met meerdere zware depressies en ook met psychoses. Ik ken de moeiten die worden genoemd van binnenuit. Als positieve bijkomstigheid bij mijn psychotische kwetsbaarheid ben ik gevoelig voor symboliek en mystieke ervaringen. Ik zie mijn vermogen om verbanden te zien en verbindingen te leggen die door anderen minder snel worden opgemerkt als een kwetsbare gave. “De scheidslijn tussen mystieke beleving en psychose is dun,” vertelde mij een geestelijk verzorgende en ik onderschrijf dat uit ervaring van harte. Op een bepaalde manier leef ik zelf op een scheidslijn, hoewel ik met beide benen op de grond sta. Ik denk dat mijn verhaal vanuit die kwetsbaarheid relevant is en erkenning geeft aan mensen die met dezelfde problematiek te maken hebben en daarom deze mensen ook hoop geeft: er kan iets goeds voortkomen uit een negatieve ervaring als een psychische ziekte. In plaats van de waan weg te wuiven kan het lonen te zoeken naar de zin daarvan en de diepte van depressie te doorgronden.

Wanneer lezers hun vertrouwen (in het Goddelijke) en op een goede afloop terugvinden, is mijn missie geslaagd.

                                                            Herriët

​

"Een verhaal over pijn en kracht, verlatenheid en verbondenheid en verloren zijn en gevonden worden.

Ik hervond een motto dat ik jarenlang in mijn agenda schreef, woorden van Blaise Pascal: 'Je zou me niet zoeken als je me niet al gevonden had.'"

Gieneke Diephuis, geestelijk verzorgende